Mustafa (Stefan) Abramowicz – urodził się w 1916 roku, w Klecku w woj. nowogródzkim na wschodnich kresach Rzeczpospolitej (obecnie Białoruś). Od najmłodszych lat pracował w przydomowym gospodarstwie. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął mając 10 lat, a zakończył ją pięć lat później. Popołudniami uczył się religii muzułmańskiej i czytania po arabsku w szkółce przymeczetowej. 15 września 1937 r. został powołany do służby wojskowej, którą odbywał w 1 Szwadronie Tatarskim 13 Pułku Ułanów Wileńskich w Nowej Wilejce. 27 września 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli, gdzie spędził dwa lata. Przeszedł m.in. obozy w Kozielsku, Krzywym Rogu i Starobielsku. Dzięki umowie polsko-sowieckiej z 30 lipca 1941 r. zgłosił się do Armii Polskiej z ZSRR, z którą przez sowiecką Azję Środkową przedostał się do Iranu, a później Iraku, Palestyny i Egiptu. Został elektrykiem pojazdów mechanicznych szwadronowej czołówki naprawczej 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Uczestniczył w kampanii włoskiej i zdobyciu Monte Cassino. Po zakończeniu wojny zdecydował się pozostać za granicą. Osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie w grudniu 1949 roku ożenił się z polską Tatarką, Haliną Milkamanowiczówną, pochodzącą ze Słonima (obecnie Białoruś). Po rozmaitych zajęciach podjął pracę w fabryce „Corborundum” w Manchesterze. Doczekał się córek i wnuczek. W roku 1971 po kilkudziesięciu latach nieobecności odwiedził wreszcie miejsce swego urodzenia. Wciąż mieszka w Manchesterze, wspomina Polskę, swoją rodzinę, żołnierskie czasy. Odznaczony m.in. Gwiazdą za Wojnę 1939-45, Gwiazdą Italii, Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino, trzykrotnie Medalem Wojska. W roku 2000 postanowieniem Prezydenta RP został mianowany na stopień podporucznika, a w 2016 minister obrony narodowej awansował go na porucznika.

Dodatkowa lektura: Xenia Jacoby, Wigilia z ostatnim ułanem Rzeczypospolitej, [w:] „Przegląd Tatarski”, nr 1/2016.